Na przesilenie nie ma siły. Państwo się pewnie nie spodziewacie, ale my, jako ludzie, jesteśmy wobec tego faktu dość spójni.

Na wszystkich terenach, które ludzie zamieszkują, a gdzie pory roku się zmieniają i od czasu do czasu nastaje zima, ludzie mają dość ściśle ustalony roczny rytm życia. I nie dotyczy to jedynie rolników. Faktycznie oni wręcz muszą grać pod dyktando natury. Od Azji natomiast, przez Amerykę, aż po chłodniejsze rejony Afryki, ludy pierwotne traktowały zimę jako czas odpoczynku. Spędzać go trzeba było na mozolnym sprawdzaniu pułapek, przekładaniu schnącej żywności albo gadulstwie całe wieczory. Chińczycy byli wręcz przekonani, że od listopada do marca w ogóle nie należy niczego poważnego planować, realizować, ani od siebie wymagać. Ten czas jest okresem życiowego snu. Zima z wielu przyczyn jest porą roku tak uciążliwą, że we wszystkich kulturach czci się powrót wiosny. Co znów ciekawe – czci się przez to także to, iż zimę się przeżyło, ponieważ kwestia ta wcale nie była nigdy tak oczywista.

Zobaczcie Państwo zatem, jak daleko odeszliśmy od tej szczytnej i naturalnej idei. Dziś próbujemy nie tylko nie zwalniać pracy na zimę, ale niejednokrotnie zrobić więcej niż kiedy jest ciepło, bo koniec roku ( kalendarzowego i fiskalnego), panika i dokręcanie śruby, a potem odkuwanie domowych finansów po gwiazdce.

Jeśli więc mówimy o przesileniu, to trzeba wiedzieć, że nie ma co sobie stawiać nie wiadomo jakich wymagań. Trzeba je po prostu przetrwać. Już samo to jest całkiem sporym sukcesem, wartym świętowania. Jak to jednak zrobić najsprawniej i z minimalną dawką stresu? Z tego, co wiadomo wypada zaradzić jakoś trzem jeźdźcom apokalipsy przesilenia: temu, że jest ciemno, że nie ma co jeść i że jest ciągle zimno. Jakie są na to nieoczywiste sposoby?

Na ciemność poleca się więcej spać. Zimowe spanie powinno być niczym nie ograniczone. Spać ile wlezie. W domu domagać się czasu na drzemki, przesypiać filmy, włączać sobie cicho serial i spać, uruchamiać dziadków, żeby zajęli się dziećmi i iść się wyspać, lub przynajmniej nieco odespać. Oprócz tego pomagają lampy antydepresyjne (lub okulary), które świecą jasnym światłem po oczach, oszukując umysł, że słońca jest nieco więcej niż w rzeczywistości. Ostatnim elementem może być suplementowanie witaminy D, ale na to najlepiej wcześniej mieć badania, ponieważ niektórzy powinni jej brać bardzo dużo, żeby doprowadzić się do ładu.

Zimą brak jest także dobrego jedzenia. W chińskiej medycynie poleca się, zwłaszcza zimą, jedzenie kolorowe i ciemne ( brązowe i czarne). Pomyślcie Państwo, co by to mogło być. Poszukiwanie witamin jest bardzo wskazane. Oczywiście najłatwiej witaminy znaleźć w aptece w tabletkach, ale – zmartwię miłośników zajadania się aptecznego – bez odpowiedniego podkładu, witaminy i tak się nie wchłoną. Żeby więc wchłonąć więcej jakiejś witaminy, najlepiej mieć w żołądku coś naturalnego, co tę witaminę już i tak ma. Jedzenie samego ryżu i zagryzanie multiwitaminą nic nie da.

Słowo i rozgrzewaniu się. Oprócz prażonych kasz ( także medycyna chińska), sugerujemy kontakt z bliskimi i ruch. Obie te rzeczy bywają dość trudne, ale – co zrobisz. Dla przetrwania należy się poświęcać. Zimą trzeba się bardzo przytulać, głaskać, miziać i uprawiać seks ( jest ciemno, więc powinno to sprzyjać). Siedzieć koło siebie, oglądać filmy i się dotykać, międlić, drapać, smarować olejkami. Jeśli pijemy ciepłą herbatę albo kawę – lepiej potrzymać ją nieci dłużej w rękach. W kwestii ruchu natomiast – jeśli ktoś nie przepada za ćwiczeniami, wystarczy, że się co rano rozciągnie, a w pracy poszuka większej liczby pretekstów do pójścia gdzieś, czy choćby wstania od biurka ( jeśli pracuje za biurkiem).

Tak przygotowani mamy szansę przetrwać przedwiośnie i wiosnę, wprost do lata, w którym niedługo….. zrobi się nam za gorąco. I znowu będzie na co marudzić.

Miłosz Brzeziński

Coach, konsultant biznesowy i motywator

Źródło: „Magazyn ciepła systemowego” nr 1/2016