Cały czas zastanawiałam się, czy ktoś czyta moje felietony. I okazało się, że tak. Odczułam to na własnej skórze w minioną sobotę będąc na zakupach w Pasażu Jagiellońskim.

Krótko po moim wejściu na teren pasażu „uprzejma” pani (chyba sprzedawca lub właściciel boksu) pogroziła mi paluszkiem koło nosa. Jej „groźby” dotyczyły słów, które sama wypowiedziała na temat półek z książkami. Jak mi się zrobiło miło, jak ciepło na sercu. Po pierwsze po raz ostatni palcem groziła mi mama, kiedy byłam w szkole podstawowej, a po drugie- radość. Ludzie jednak czytają. Nie zawsze ze zrozumieniem, ale czytają. UFF! Wrócił uśmiech. Są jednak ludzie wrażliwi. Nawet na krytykę własnych słów.

Jeśli idzie o czytanie ze zrozumieniem to jednak nie wszyscy posiedli tę sztukę. W poprzednich felietonach pisałam o „zagraceniu” przejść w Pasażu Jagiellońskim. W tą też sobotę na zakupach spotkałam znajomą z wnuczką w spacerówce. Przejechać w pasażu pomiędzy wystawionymi towarami (nie robiąc kłopotów sprzedającym) graniczyło z cudem. Slalom alpejski. I kiedy pisałam, że sprzedający coraz dalej wystawiają swoje towary zrozumienie tekstu było „mniej niż zero”. Nadal przejścia są „zagracone” i nikt nie ma na to wpływu. Czyli samowolka.

I o dziwo –olśniło mnie: półka z książkami jest niewidoczna, bo zastawiają ją manekiny z odzieżą. Im manekin większy- tym półka bardziej niewidoczna. Niewidoczna dla chcących skorzystać.

Nadal chciałabym wiedzieć jak to jest? Sprzedający płaci za boks, czy za boks i zajmowany na zewnątrz teren? A może jest zupełnie inaczej- każdy robi jak mu się podoba i nikt nie ma na to wpływu. (ri) Gnieźnieńska SM©