Uparłam się i już. Nie żebym miała taki charakter, ale może moje marudzenie do kogoś wreszcie dotrze. A przecież nie wymagam za wiele. Czego dziś sprawa dotyczy? Znowu naszych milusińskich, tych ze szkoły podstawowej czy gimnazjum. Szkoła uczy, szkoła wychowuje. Ale z mojej obserwacji wynika, że po wyjściu ze szkoły wiadomości ulatują w dal, a dzieci robią co chcą.

W trakcie przerw dobrze zaopatrzeni przez rodziców nie zawsze zdążą wszystko zjeść. Najlepiej smakuje, kiedy wraca się do domu, w towarzystwie kolegów czy koleżanek. I dobrze. Ale co robić z opakowaniem śniadania? Najlepiej wyrzucić za siebie. A że do koszy daleko, więc każde miejsce jest dobre. I tak po drodze wyrzucają opakowanie po śniadaniu, a potem opakowanie po chipsach, a potem opakowanie po wafelku…… I tak można by wymieniać i wymieniać. A gdzie lekcje ekologii, a gdzie dobre wychowanie? Zwróciłam grupce uwagę. A jak! I nic. Wulgarny komentarz z ust ucznia szkoły podstawowej rozśmieszył mnie. Nie żeby bez składu i ładu. To było powielanie rozmów dorosłych. Dosadny i wulgarny. Potem były słowa o wczesnej starości, sklerozie i stwierdzenie, że jak Tata się dowie to mi pokaże!

I tu pytanie (bez odpowiedzi) co zrobić, żeby dobrze wychować to i następne pokolenia. Może należy z powrotem uczyć grzeczności, zachowania, odpowiedzialności ich rodziców? Nauczyć szacunku do osób starszych. Może w jakiś sposób karać za zanieczyszczanie środowiska?

Rośnie nam młode pokolenie, które nie nauczono podstawowych zasad dobrego zachowania, szacunku dla środowiska i dla nas –dorosłych. (ri)