Zgodnie z art. 6j ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13.09.1996 r o utrzymaniu czystości i porządku w gminach opłaty za śmieci można ustalić jako iloczyn

1/ liczby mieszkańców zamieszkujących dana nieruchomość,

2/ ilości zużytej wody z danej nieruchomości,

3/ powierzchni lokalu mieszkalnego oraz stawki opłaty.

Ponadto rada gminy może uchwalić jedną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego.

Rada gminy może zróżnicować stawki opłat w zależności od powierzchni lokalu mieszkalnego, liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich, a także od rodzaju zabudowy.

Opłata za śmieci od gospodarstwa domowego budziła wiele niejasności i podzieliła sądy co do możliwości różnicowania jej w zależności od ilości osób w gospodarstwie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stał na stanowisku, że wybierając metodę ustalenia opłat za śmieci od gospodarstwa domowego nie można wprowadzić dodatkowego kryterium, jakim jest podział gospodarstw domowych na kategorie zależne od liczby zamieszkujących w nich osób i zróżnicowanie na tej podstawie wysokości stawki opłat. Zróżnicowanie stawki opłat wynikać może jedynie ze sposobu gromadzenia śmieci w sposób selektywny lub nieselektywny.

Innego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 6.10.2015 r sygn. akt II FSK 1797/15 uznał, że rada gminy wybierając metodę poboru opłat za śmieci od gospodarstwa domowego może różnicować stawki w zależności od ilości osób zamieszkujących w gospodarstwie domowym. Pozwala jej na to zapis art. 6j ust.2a ustawy wprowadzający możliwość różnicowania stawek opłat.

Taką sytuację mamy w Kłecku, gdzie rada gminy podjęła uchwałę o wprowadzeniu metody poboru opłat za śmieci od gospodarstwa domowego, różnicując ją przy tym w zależności od ilości osób w gospodarstwie. Wprowadzono 3 grupy różnicowania opłat – gospodarstwa 1 osobowe, 2 osobowe i 3 i więcej osobowe. Gnieźnieńska SM (dz)