na os. Tysiąclecia. Zbudujcie nam plac zabaw i zamontujcie na nim nowoczesne urządzenia zabawowe, bo nasze dzieci nie mają gdzie się bawić. Oni napisali do nas, a my do nich. Uznaliśmy, że jeżeli chcą, to również pomogą i wspólnie stworzymy dla naszych „milusińskich” coś fajnego. Na odpowiedź od zarządów bądź zarządców wspólnot czekaliśmy i czekamy do dnia dzisiejszego. Nie pomogły nawet monity z prośbą o odpowiedź. Wynika z tego, że chcą, ale się nie dołożą. Potraktowali spółdzielnię jak instytucję państwową lub „dojną krowę”, która ma tylko dawać. Potem oni, „ wspólnotowcy”, pochwalą się na zebraniach, że mają niskie koszty, a ich dzieci nowy plac zabaw. Doskonale wiedzą, że GSM w trosce o dzieci zamieszkujące spółdzielcze zasoby prędzej czy później zmodernizuje plac zabaw, a oni tylko na tym skorzystają. Twórcy wspólnot uzasadniali ich wyższość nad spółdzielniami. Miały być one lekarstwem na wyimaginowane zło toczące ruch spółdzielczy. Ten drobny przykład świadczy o tym, że kolejny raz się pomylili. Większość wspólnot dąży za wszelką cenę do minimalizacji kosztów. Skromne środki, którymi dysponują, nie pozwalają im na mniejsze lub większe inwestycje. Nie potrafią działać razem. Tworzą smutną przestrzeń wokół swoich budynków. Kierując się ich filozofią powinniśmy zachowywać się tak samo. Tylko gdzie wtedy będą bawiły się nasze dzieci?